Program Lider 2011 - opis projektu
Projekt jest realizowany w ramach Programu Lider 2011, który finansowany jest przez Narodowe Centrum Badań i Rozwoju.
Program LIDER adresowany jest do młodych naukowców chcących zdobyć doświadczenie w kierowaniu realizacją projektu badawczego oraz podnieść swoje kompetencje w samodzielnym budowaniu, zarządzaniu oraz kierowaniu własnym zespołem badawczym.
Program służy także stymulowaniu współpracy naukowców z przedsiębiorcami, poprzez realizację badań o potencjale wdrożeniowym i komercjalizacyjnym. Dodatkowo zachęca do mobilności międzysektorowej, międzyuczelnianej oraz pomiędzy jednostkami naukowymi.
Wykonanie:
Projekt jest realizowany na Wydziale Inżynierii Materiałowej i Metalurgii Politechniki Śląskiej w Instytucie Nauki o Materiałach.
Program służy także stymulowaniu współpracy naukowców z przedsiębiorcami, poprzez realizację badań o potencjale wdrożeniowym i komercjalizacyjnym. Dodatkowo zachęca do mobilności międzysektorowej, międzyuczelnianej oraz pomiędzy jednostkami naukowymi.
Skład Zespołu Badawczego
- - dr inż. Tomasz Rzychoń - kierownik projektu
- - dr Bartosz Chmiela
- - dr inż. Maciej Dyzia
- - dr inż. Anna Dolata
- - dr inż. Jakub Wieczorek
- - dr inż. Tomasz Kukiełka
- - mgr inż. Adrian Mościcki
- - Adam Gryc
- - Piotr Kałamarz
- - Henryk Albrecht
Krótki opis projektu:
Nowe materiały na bazie stopów magnezu mogą zastąpić odlewnicze stopy aluminium, które są stosowane
na takie elementy silników lotniczych i samochodowych jak pompy olejowe,
skrzynie korbowe, tłoki i kadłuby sprężarek. Wymaga to jednak opracowania stopów lub kompozytów,
które będą charakteryzować się dobrą odpornością na pełzanie powyżej temperatury 250°C.
Wymagania te mogą spełnić kompozyty na osnowie stopu WE43 zbrojonego cząstkami i włóknami węglowymi, które są przedmiotem projektu. Kompozyty będą wytwarzane metodą mechanicznego mieszania ciekłego metalu (stir casting) i metodą infiltracji ciśnieniowej.
Aktualny stan wiedzy dotyczącej odporności na pełzanie kompozytów na osnowie nowoczesnego stopu WE43 zbrojonego cząstkami SiC i włóknami węglowymi nie określa w pełni zależności pomiędzy strukturą tych kompozytów a procesami dekohezji podczas eksploatacji w podwyższonej temperaturze, które decydują o trwałości elementów w warunkach pełzania. Wynika z tego główny cel naukowy wnioskowanego projektu, którym jest określenie stabilności struktury kompozytów na osnowie stopu WE43 zbrojonego cząstkami ceramicznymi i włóknami węglowymi w temperaturze powyżej 250°C i określenie zależności pomiędzy strukturą kompozytów a ich odpornością na pełzanie w temperaturze powyżej 250°C.
Efektem końcowym projektu będą założenia technologiczne stanowiące podstawę do opracowania technologii wytwarzania tych kompozytów na skalę przemysłową. Wiedza dotycząca stabilności struktury podczas długotrwałego wyżarzania i prób pełzania pozwoli na określenie dopuszczalnej temperatury eksploatacji badanych kompozytów.
Wymagania te mogą spełnić kompozyty na osnowie stopu WE43 zbrojonego cząstkami i włóknami węglowymi, które są przedmiotem projektu. Kompozyty będą wytwarzane metodą mechanicznego mieszania ciekłego metalu (stir casting) i metodą infiltracji ciśnieniowej.
Aktualny stan wiedzy dotyczącej odporności na pełzanie kompozytów na osnowie nowoczesnego stopu WE43 zbrojonego cząstkami SiC i włóknami węglowymi nie określa w pełni zależności pomiędzy strukturą tych kompozytów a procesami dekohezji podczas eksploatacji w podwyższonej temperaturze, które decydują o trwałości elementów w warunkach pełzania. Wynika z tego główny cel naukowy wnioskowanego projektu, którym jest określenie stabilności struktury kompozytów na osnowie stopu WE43 zbrojonego cząstkami ceramicznymi i włóknami węglowymi w temperaturze powyżej 250°C i określenie zależności pomiędzy strukturą kompozytów a ich odpornością na pełzanie w temperaturze powyżej 250°C.
Efektem końcowym projektu będą założenia technologiczne stanowiące podstawę do opracowania technologii wytwarzania tych kompozytów na skalę przemysłową. Wiedza dotycząca stabilności struktury podczas długotrwałego wyżarzania i prób pełzania pozwoli na określenie dopuszczalnej temperatury eksploatacji badanych kompozytów.
Powrót do głównej